21-sept-2010

Vandaag zijn we vertrokken voor een vakantie van ongeveer 4 weken naar Brazilië. Het werd een dag met veel wachten en zitten. Wachten op vliegvelden Schiphol en Lissabon op het vertrek van de vliegtuigen en daarnaast uren zitten in het vliegtuig op weg naar Brazilië. Rond de klok van 17.00 uur zijn we geland in Rio de Janeiro. Na een lange tijd te hebben moeten wachten bij de immigratiedienst en bij de bagageband konden we het vliegveld achter ons laten. In de aankomst hal werden we opgewacht door onze gids. Zij en een chauffeur brachten ons naar ons hotel aan de Copacabana. Dit is een wijk gelegen bij het beroemde strand. Aangekomen in het hotel hadden we geen puf meer om iets te ondernemen. Na nog wat te hebben gedronken zijn we gaan slapen, om de volgende dag weer fit te kunnen zijn.

22-sept-2010

Na een goede nacht te hebben gehad werden we wakker. Nu zagen we pas waar we echt terecht waren gekomen. Bij het openen van de gordijnen zagen we, recht voor ons, het beroemde Christusbeeld staan. Hij waakt over Rio en dus ook over ons. Het geeft ons een veilig gevoel.

Vandaag staan op het programma: een bezoek aan het Christusbeeld, een stadstour en als laatste een bezoek aan de Suikerberg.

Rond de klok van 9.00 uur zetten we koers richting het Christusbeeld. Een rit door de stad brengt ons bij de tandradbaan welke ons door het Nationale Park Tijuca naar het Christusbeeld brengt. Het Park Tijuca is een jungle gelegen binnen de stadsgrenzen van Rio de Janeiro. Hierin leven wilde dieren, maar ook zijn er watervallen, grotten en diverse uitkijkpunten te bezichtigen. De tandradbaan eindigt onder het Christusbeeld. Met de lift gaat het nog verder naar boven. Het beeld staat boven op een berg van 700 meter hoog en kijkt uit over de baai. Het beeld zelf is 38 meter hoog. Je kunt zeggen dat het Christus waakt over Rio de Janeiro. We zijn niet de enige, vele toeristen brengen een bezoek aan dit beeld, dat geldt als een van de grote toeristische trekpleisters van Rio. Na een tijdje genoten te hebben van het mooie uitzicht en diverse foto’s en film te hebben gemaakt keren we met de tandradbaan terug naar het beginpunt. Onderweg treed er in de trein nog een soort samba band op.
Terug op de begane grond staat de chauffeur ons op te wachten en beginnen we aan de stads tour.

Allereerst brengen we een bezoek aan het grote voetbalstadion van Rio. Dit is tegenwoordig een gigantisch sportcomplex. In 1950 tijdens de WK konden hier 175000 mensen de wedstrijden volgen. We brengen hier een bezoek aan de walk of fame. Hierin staan van diverse binnen en buitenlandse voetballers hun voeten afgedrukt in een tegel. Opvallend was bijvoorbeeld dat Frans Beckenbauer wel een tegel heeft maar Johan Cruijf niet.

Het volgende item wat we bezoeken heeft alles te maken met het Braziliaanse Carnaval. Voor het bekijken van de optocht zijn speciaal tribunes gebouwd aan beide zijden van de weg waar de optocht voorbij komt. Ook is er in de buurt daarvan een speciaal museum waar diverse kledingstukken worden tentoon gesteld en waar films worden vertoond van de optocht van het afgelopen jaar. Op deze film kun je zien dat carnaval vieren bij temperaturen van 30 graden of hoger een genot voor het oog kan zijn.

We vervolgen de stads tour weer en brengen een bezoek aan de Kathedraal van St. Sebastiaan. Deze kathedraal is zeer modern gebouwd. Hij is 96 m hoog en heeft een doorsnede van 106 m. Hij is helemaal van beton met 4 grote glas-in-lood ramen. De kathedraal doet denken aan de grote onderaardse kerk in Lourdes.

Nadat we de “lunch” hadden genuttigd worden we door de gids en chauffeur weer opgehaald en gaat het richting de Suikerberg. Met behulp van enkele kabelbanen worden we naar het topje van de Suikerberg gebracht. We zien nu de baai weer maar dan van de andere kant. (Vanmorgen zagen we dezelfde baai vanaf het Christusbeeld.) Echt, een fantastisch uitzicht. Op de Suikerberg zagen we ook nog Zijdeaapjes en enkele grote hagedissen waarvan we de naam niet weten. Deze hagedissen waren ongeveer 40 tot 50 cm lang en donker groen van kleur.

Na het bezoek aan de Suikerberg liep het programma voor vandaag op een eind. We worden terug gebracht naar het hotel. ’s Avonds zijn we nog even over de Copacabana gelopen. Je moet er wel zijn geweest, als je er zo dicht bij bent. Er waren nog maar weinig mensen aanwezig op het strand. Deze hielden zich alleen nog maar bezig met sporten.

23-sept-2010

Al vroeg, om 08.00 uur, worden we door een chauffeur opgehaald uit ons hotel en naar het vliegveld gebracht. Vandaag vliegen we naar Foz de Iguaçu. We vertrekken uit Rio met een straal blauwe hemel en een lekkere temperatuur. De vliegreis naar Foz de Iguaçu duurde maar 2 uur maar hoe meer we bij onze eindbestemming kwamen des te grauwer werd het weer. Geland op Foz de Iguaçu bleek het te regenen en de temperatuur was maar 16ºC. Een heel verschil dus met Rio.
Op het vliegveld werden we opgewacht door de gids die ons naar het hotel bracht. Vandaag is er verder geen programma.

24-sept-2010

Vandaag staat op het programma het bezoeken van de watervallen van Iguaçu. Deze watervallen liggen voor 75% in Argentinië en voor maar een klein deel in Brazilië. Voor vandaag blijven in Brazilië. Het weer valt niet tegen. Het is bewolkt, de temperatuur ligt tussen de 20 en 25 graden.
De watervallen zijn gelegen in het Nationaal Park van Iguaçu. De gids wijst ons de weg naar het begin van een looproute die ons steeds dichter bij de watervallen brengt. We hebben een geweldig panoramisch overzicht over deze watervallen. Met wat voor een geweld stort het water zich naar beneden via de brede maar ook via de wat smallere watervallen. Het is zeer spectaculair om dit de bekijken in een geweldig mooie omgeving.
Het Nationaal Park van Iguaçu is 180.000 ha groot. Vele diersoorten leven er in het wild. We zien onderweg de toekan, wevervogeltjes, maar ook duizendpoten en andere insecten. De grotere wilde dieren zagen we niet.

25-sept-2010

Als we vandaag wakker worden is het nog mistig maar de zon schijnt al. Volgens de weersberichten belooft het een mooie dag te worden, en dat bleek ook wel. De mist verdween al spoedig en de zon deed zijn werk. De temperatuur steeg tot zo’n 30 graden en de hemel was blauw.
Na het ontbijt worden we opgehaald door een gids. Samen met hem en de chauffeur gaan we vandaag een bezoek brengen aan de Argentijnse zijde van de watervallen van Iguaçu. Nadat we zowel de Braziliaanse als ook de Argentijnse grens zijn gepasseerd komen we in het Nationale Park van Iguaçu, ditmaal aan de Argentijnse kant. We stappen in een treintje die ons naar het einde van het park brengt. Hier bezoeken we de Devilskloof. Dit is de hoogste waterval waarbij het water 80 meter omlaag valt. Het is een van de hoogste watervallen ter wereld. Gisteren hadden we deze waterval al aan de Braziliaanse kant gezien, maar nu staan we er boven op. Een erg indrukwekkend gezicht. Ook de weg er naar toe, een voetpad van 1100 meter, is erg mooi. We zien vele vissen zwemmen, aalscholvers op jacht, maar ook schildpadden die liggen te zonnen. Maar ook de vele kreekjes maken het beeld geweldig.
Nadat we weer terug zijn bij het station nemen we de trein naar de volgende stop. In dit gedeelte kunnen we de watervallen zien op een hoogte zodat we tegen de watervallen aan kijken. Ik moet zeggen het zicht is erg indrukwekkend. Je kunt nu ervaren wat de kracht van het water is. Als voorbeeld: een brede waterval, waarbij aan de zijkant nog twee kleine watervallen zijn, wordt het water van deze twee kleine watervallen volledig door de kracht van het water van de grote waterval weggeblazen.
Een derde trail leidt naar de onderkant van de watervallen. Hierbij kom je op het niveau waar het water neerkomt. Daarbij ervaar je pas echt met wat voor geweld dit water naar beneden komt.
Ook hebben we nog wat dieren gezien. Zo kwamen we al vroeg de brutale neusbeer tegen, maar ook diverse leguanen (grote en kleine) hebben ons pad gekruist.
Nadat we al dit mooie hadden aanschouwd werden we door de gids en chauffeur weer terug gebracht naar ons hotel.
Heel de dag is echt een ware beleving geweest. Kortom geweldig om zoiets van dichtbij te mogen meemaken.

26-sept-2010

Bij het wakker worden is het weer lang niet zo mooi als gisteren. Donkere zwaarbewolkte lucht, en de temperatuur komt niet boven de 20 graden. Vandaag is weer een reisdag. We verplaatsen ons vandaag van Foz de Iguaçu naar Manaus. Daarvoor komt de gids ons rond de klok van half twee halen en brengt ons naar het vliegveld. ’s Avonds om 23.00 uur zullen we dan landen in Manaus.
De vliegreizen, onderweg moeten we een keer overstappen, verlopen met een klein beetje vertraging. Maar toch landen we rond 23.00 uur in Manaus waar een chauffeur ons staat op te wachten. De temperaturen zijn hier een stuk aangenamer. Het is nog 25 graden en dat op dit tijdstip van de dag. We worden naar het hotel gebracht. Morgen gaan we beginnen aan het volgende onderdeel van de vakantie namelijk een boottocht over de Amazone rivier.

27-sept-2010

Nadat we ’s morgens hebben ontbeten gaan we de omgeving van het hotel een beetje verkennen. We hebben nog wat tijd omdat we pas rond 12.30 uur door de chauffeur zullen worden gehaald voor de boottocht over de rivier.
Het hotel ligt downtown dus we zijn vlak bij het centrum. Buiten gekomen is de temperatuur al gestegen tot zo’n 30ºC of misschien al wel iets hoger. Het mooiste gebouw in het centrum is het opera gebouw wat dateert uit het jaar 1896. Het centrum heeft een victoriaanse invloed gehad. Vele gebouwen zijn in die stijl gebouwd. In de straten is er een grote bedrijvigheid. Vele mensen proberen hun verkoopwaar aan de man te brengen. Ook het verkeer is druk. Het is goed uitkijken tijdens het oversteken, veel automobilisten stoppen niet voor een voetganger wanneer deze wil oversteken(al heeft hij dan ook nog voorrang). Na ongeveer een uur te hebben rondgelopen zoeken we maar weer vlug de koelte op van het hotel.
’s Middags, rond 12.45 uur worden we gehaald door de chauffeur, die ons ook heeft opgehaald van het vliegveld, en hij brengt ons naar de aanlegplaats van de boot. Hiermee zullen we 2 volle dagen een soort cruise maken over de Amazone rivier. We gaan met in het totaal van 8 gasten aan boord. Op de boot zijn 6 man als bemanning aanwezig inclusief gids).

De boot (Amazon Angler):
Deze valt op zich een beetje tegen, we hadden gedacht dat deze groter zou zijn. Wij slapen op het bovendek, wat later bleek wel goed uitkwam. De hutten zijn erg klein. We moeten slapen in een stapelbed en de overige ruimte is net genoeg om een koffer op de grond te leggen. Verder heeft iedere hut een wastafel, WC/douche. Alle hutten zijn wel voorzien van airco. Op het achterdek is een soort “open gemeenschappelijke ruimte” ingericht. Hier wordt gegeten, gedronken en door de gids het een en ander verteld. Achter de boot hangt een kano met buitenboord motor. Deze kano wordt gebruikt bij de diverse excursies.

Om 14.30 uur vertrekt de boot. We varen de rivier de Negro op. Het eerste doel is het punt waar de Negro samen gaat met de Solimoes rivier. Voor de Brazilianen het vanaf dit punt de rivier de Amazone.
De rivier de Negro ontspringt in Colombia, zijn maximale breedte is 14 km. De stroomsnelheid is 1.5 km/uur en de pH = 4.5.
Langs de kust van de rivier is grote bedrijvigheid. Grote zeeschepen liggen er afgemeerd om hun goederen te lossen. Ook is er een brug in aanbouw. Deze wordt 4.5 km lang en is de eerste brug over de Negro. De brug wordt gebouwd uit economisch oogpunt. De toevoer wegen naar Manaus zijn namelijk heel lang, dus ook heel kostbaar. Manaus is een eiland en dus moet alles door de lucht of per schip worden aangevoerd. Als de brug klaar is kan dit geschieden per vrachtwagen wat de logistiek een stuk goedkoper maakt. Momenteel is de aanvoer route ongeveer 1000 km lang. Manaus telt ongeveer 1.6 miljoen inwoners en er zijn ongeveer 60.000 boten. Een ander nadeel voor Manaus is dat alle goederen stroomopwaarts moeten worden aangevoerd. Dit kost veel tijd en natuurlijk ook brandstof.

Bij het samengaan van de 2 rivieren is een duidelijke scheidingslijn te zien. Het water van de Negro is zwart en troebel, het water van de Solimoes rivier is helder en schoon. Vanaf de Negro gekomen wordt het water eerst troebel wat overgaat in helder water. De stroomsnelheid van de rivier is 9 km/uur en de pH = 7. Op de scheidingslijn zien we dolfijnen die lucht komen scheppen aan de oppervlakte.

We volgen de Solimoes rivier stroomopwaarts. Op de oever zijn plantages, voor van fruit en groenten. Ook zien we vele dolfijnen en vogels.
Rond 18.00 uur begint het donker te worden en komen de muskieten. Iedereen moet een lange broek en shirt met lange mauwen aan.
’s Avonds is er na het diner geen programma meer omdat de boot te laat aankomt op zijn bestemming.

28-sept-2010

Om 5.30 uur worden we gewekt door de gids. De temperatuur is behaaglijk, zo’n 25ºC. Op het programma staat een excursie met als doel vogels en andere dieren te gaan spotten. Met de kano gaan we naar een smalle zijrivier. Tijdens deze 2 uur durende tocht zien we diverse vogels en kaaimannen. Daarnaast zien we diverse communities (dorpjes) waar de lokale mensen wonen, en de scholen zijn voor de kinderen uit de buurt. De hoofdbron van inkomsten voor deze mensen is veelal het vissen.
Nadat we terug zijn op de boot is het tijd voor het ontbijt. Even relaxen en in tussentijd loopt de temperatuur weer gestadig op richting de 40ºC.
Na het ontbijt vertrekken we voor een bezoek aan een lokale school. Aangekomen daarbij bleek dat er geen kinderen aanwezig waren, maar toch konden we even rondkijken. Alle klaslokalen zagen er eenvoudig uit, er was een bibliotheek en een computer aanwezig in die school. Deze was verbonden via een schotel met de buitenwereld.
Nadat we deze school hadden bezocht werden we door de gids meegenomen naar een soort plantage. Het verbouwen van maïs, groente, watermeloenen en wat veeteelt zijn hier de middelen van bestaan.
Na het ontbijt brengen we een bezoek aan een plantage waar maniok wordt verbouwd en consumptie klaar wordt gemaakt. Maniok, wat in Brazilië wordt verbouwd, is rijk aan cyanide. Dit heeft als voordeel dat de oogst niet wordt opgegeten door de diverse dieren of vogels. Na het oogsten wordt de maniok bewerkt en het cyanide eruit gehaald. Daarna wordt het verkocht in de lokale winkels.
Terug op de boot is de temperatuur al aardig richting de 40ºC opgelopen. Na een lichte lunch te hebben gebruikt is het tijd voor de siësta. Iedereen gaat even plat om rond de klok van 16.00 uur weer voldoende energie te hebben verzameld om te gaan vissen op piranha’s. Iedereen kreeg een lijn met lood en een flinke haak eraan. Als aas wordt rundvlees gebruikt. Al snel spartelde de eerste piranha in de boot. Het onthaken van de vissen leverde wel een probleem op maar dit werd snel door de kapitein en gids opgelost. In het totaal vingen we met z’n allen zo’n 15 vissen (de grote exemplaren werden bewaard, de kleinere werden terug gezet). Na afloop van dit visavontuur lieten we ons het diner voortreffelijk smaken.
Inmiddels was het al weer 20.00 uur geworden en was het tijd voor de volgende excursie: het spotten van dieren in het donker.
We stapten met z’n allen weer in de kano en gingen naar de rivier waar we ’s morgens ook waren geweest. Met behulp van een sterke lamp zagen we naast vele vogels ook veel kaaimannen. De gids slaagde er in om er een te vangen. Een exemplaar van ongeveer 7 jaar oud en een lengte van ongeveer 70 cm. Na ongeveer 1.5 uur keerden we terug naar de boot. Na nog wat te hebben gedronken vielen onze ogen voort bijna dicht en was het tijd om naar bed te gaan.

29-sept-2010

Bij het wakker worden, om 6.00 uur, vaart de boot al. Om op tijd terug te kunnen zijn in Manaus had de kapitein om 4.00 uur het anker gelicht. Vandaag staat er nog een voettocht door het oerwoud op het programma.
Rond 6.45 uur legt de kano aan bij het vaste land en vertrekken we samen met gids voor de voettocht door het oerwoud. Je kunt zien dat dit pad meer wordt gebruikt. De temperatuur is al weer aan het stijgen, hij zal op dit moment van de dag al rond de 28ºC zijn. We worden vergezeld door 4 honden, die afkomstig zijn van een familie die een plantage hebben aan de rand van het oerwoud. Onderweg zien en horen we diverse soorten vogels en planten, en ook horen we de apen krijsen maar zien we ze niet. Slangen zien we niet, maar volgens de gids komen deze hier echt wel voor, ook de giftige soorten. Aan het einde van de voettocht komen we natuurlijk uit in een winkeltje waar diverse souvenirs worden verkocht. Terug op de boot staat het ontbijt klaar.
In tussentijd dat wij, als gasten, genieten van het ontbijt en de omgeving, naderen we rond 11.15 uur het eindpunt van deze “cruise” en leggen we weer aan bij het beginpunt namelijk Hotel Tropical Manaus. Inmiddels is de temperatuur weer opgelopen naar 30ºC plus. Hier staat onze chauffeur al weer klaar om ons naar het hotel te brengen. We kunnen terug kijken op een hele mooie “cruise” over de Amazone. We hebben veel gezien in die korte tijd, het eten op de boot was prima kortom het is voor herhaling vatbaar.
Terug in het hotel kunnen we een middag wat relaxen. Eerst douchen en daarna verder dit verslag bijwerken en een boek lezen. Toegang tot internet is moeilijk vanwege de trage verbindingen.
’s Avonds worden we opgehaald door een gids om kaaimannen te gaan spotten en daarnaar in een restaurant te gaan eten. We worden naar de rivier gebracht en daar stappen we op een speedboot. We varen weer naar het punt waar de Negro en de Solimoes rivier bij elkaar komen en daar begint de speurtocht. Het valt niet mee om een kaaiman te vinden. Maar op een gegeven moment meent de gids er een te hebben gezien. Deze ligt verscholen in een boomstam. De gids slaagt erin om het te vangen. Het blijkt een exemplaar te zijn van ongeveer 40 cm lang. Hij is ongeveer 2 jaar oud. De kaaiman wordt meegebracht naar de boot en de gids geeft uitleg. Nadat de kaaiman weer is terug gezet gaan we verder richting het restaurant. Hier zijn we de enigste gasten. We voelen ons wel een beetje opgelaten maar het eten smaakt er niet minder om. Rond de klok van 21.30 uur zijn we weer terug in ons hotel.

30-sept-2010

Vandaag verlaten we Manaus weer en reizen naar Recife. We vliegen pas in de middag en worden daardoor pas om 13.00 uur gehaald. Geeft ons nog even de tijd om nog wat van Manaus te bekijken. De temperatuur is buiten weer opgelopen tot 35ºC plus.
Het mooiste gebouw van Manaus is het operagebouw. Dit dateert uit 1896. Het is te bezichtigen en dus voor ons een reden om er heen te gaan. We worden er rondgeleid door een engels talige gids. In de concertzaal start de rondleiding. De zaal heeft een handgeschilderd plafond en 5 balkons. Het meest opmerkelijke is de originele airco. Deze is aangelegd bij de bouw. Onder elke stoel komt een pijp uit welke in verbinding staat met de buitenlucht. Ik moet zeggen voor die tijd heel vernuftig. In de zaal is een repetitie aan de gang van het filharmonisch orkest en diverse koren voor het concert dat deze avond zal worden gegeven. Op de eerste verdieping van het gebouw is een balletzaal. Deze wordt niet meer gebruikt maar wordt alleen open gehouden voor de toeristen. Een prachtige zaal met vele wandschilderingen en een houten vloer. Om deze zaal te kunnen betreden moeten we sloffen aan zodat de vloer niet beschadigd. Verder zijn er op deze verdieping nog enkele tentoonstellingsruimte waar oude instrumenten en andere gebruiksvoorwerpen uit het concertgebouw staan tentoon gesteld. Nog even een kijkje in de kathedraal, die overigens heel sober is uitgevoerd.
Na dit alles bekeken te hebben is het tijd om weer terug te gaan naar het hotel om daar de verkoeling te zoeken van de airco.
’s Middags worden we door de chauffeur naar het vliegveld gebracht. Na lang wachten bij het inchecken van de bagage kunnen we in het vliegtuig stappen wat ons naar Recife zal brengen. Hier komen we om 22.30 uur plaatselijke tijd aan.
Op het vliegveld worden we opgewacht door de gids en chauffeur. Zij brengen ons naar het hotel in Olinda waar we de komende 2 dagen zullen verblijven.

1-okt-2010

Het hotel waar we verblijven is een pousada. Dit is een pension. De kamers zijn keurig netjes. De entree ademt de sfeer uit van een huiskamer. Je voelt je er meteen thuis.
Vandaag, nadat we het ontbijt hebben gebruikt, staat een stadswandeling van een halve dag door Olinda op het programma. De gids komt ons daarvoor om 9.30 uur ophalen.

Olinda:
Olinda heeft een oud centrum wat dateert uit de zestiende en zeventiende eeuw en staat sinds 1982 op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Het heeft 22 kerken, bijna op elke hoek staat er een. Olinda heeft ongeveer 400.000 waarvan een klein gedeelte in het oude centrum woont. Het oude centrum is tegen een heuvel opgebouwd waardoor de straten nogal stijl zijn. De wandeling voert langs de speerpunten. De straatjes zijn nogal smal. We brengen o.a. een bezoek aan de kerk van Benedict en aan de kathedraal waar bisschop Don Helder de Camera ligt begraven. Boven op de heuvel, waar deze kathedraal is gebouwd, heb je een geweldig mooi overzicht over de omgeving van Olinda. Olinda ligt vlak aan de Atlantische oceaan. We zien de grote zeeschepen liggen op de rede van Recife.
In Olinda zijn diverse ateliers waar beroemde Braziliaanse kunstenaars hun werkplaats hebben. Schilderijen, beeldjes en nog veel meer dingen worden daar gemaakt.
Carnaval wordt groots gevierd. Een optocht met veel muziek, dansers, danseressen en zelfgemaakte poppen trekt dan door het centrum. Heel de bevolking loopt dan uit. Een kleine demonstratie van de opgevoerde dansen met carnaval krijgen we in een soort museum wat speciaal is ingericht over de carnaval.
Onderweg worden we nog al eens aangehouden door mensen die proberen iets van hun waar te verkopen.

Inmiddels is de temperatuur weer gestegen tot boven de 30ºC. We gaan weer terug naar het hotel en houden verder ons gemak. We genieten in de tuin van de Pousada van de rust. Morgen gaan we weer verder.

2-okt-2010

Vandaag begint het tweede deel van onze vakantie. We gaan de huurauto ophalen en we vertrekken richting Salvador. Dit doen we niet in een keer maar in enkele etappes.
Na het ontbijt komt rond de klok van 9.00 uur onze gids (Kees v.d. Avort) ons ophalen om ons naar het verhuurbedrijf te brengen waar onze huurauto staat. Na allerlei administratieve handelingen kunnen we rond 10.30 uur op weg. Onze eerste bestemming is Maragoggi. Hier hebben we voor twee dagen gereserveerd.
De reis er naar toe loopt voorspoedig, al was het in het begin wel even wennen aan het verkeer en aan de bewegwijzering. Onderweg leggen we nog even aan in Maracaipe, een strandplaats. We drinken wat in een strandtent en zetten dan onze reis voort.
Bij aankomst in de Pousade in Maragoggi (Pousada Praiagogi) worden we hartelijk ontvangen door de eigenaar. Zij hebben sinds 4 jaar deze pousada onder beheer. De eerste binnenkomst is al helemaal geweldig. De Pousada is gelegen vlak aan zee. De kamers zijn prachtig, het ontvangst is zeer gastvrij. Nadat de koffers in de kamers zijn gebracht kunnen we even lekker ontspannen in de tuin en genieten van een lekker Hollands pilsje (een bavaria). Na nog even lekker door de zee te hebben gelopen genieten we ’s avonds van een heerlijke maaltijd en zitten we tot middenacht nog buiten gezellig te praten met de eigenaar. We zijn echt in een paleisje terecht gekomen, en hiervan is geen woord overdreven.

3-okt-2010

Het was vanmorgen vroeg dag. Om 4.00 uur liep de wekker af om aan het naar de zonsopgang te gaan kijken. Helaas viel dit tegen. Het was bewolkt dus de zonsopgang was niet goed te zien.
Vandaag is het de dag van de verkiezingen in Brazilië. Het hele leven ligt stil. De bevolking is verplicht om te gaan kiezen. Geen pilsje mag verkocht worden.
Op aanraden van de eigenaar gaan we vandaag op zoek naar de zeekoeien. Hij heeft hiervoor een gids benaderd. Hiervoor moeten we ongeveer 50 km rijden. De weg er naar toe gaat over verharde wegen maar ook over zandpaden, ook moeten we een rivier oversteken per pont. Op de plaats van bestemming aangekomen staat de gids ons op te wachten. Hij spreekt alleen Portugees. We moeten nog een stukje lopen naar de boot.
De boot wordt voortgeduwd m.b.v. stokken. We gaan een speciaal centrum speciaal gericht voor het behouden van de zeekoe, gelegen midden in de mangrove bossen. In de rivier verblijven in het totaal 5 zeekoeien. Bij het centrum aangekomen hangt binnen de kortste keren een zeekoe aan de zijkant van de boot. Het is een jong mannetje die ervan geniet om zich met de boot te worden meegetrokken. Binnen de kortste keren meldt zeekoe nummer 2 zich aan. In het totaal hebben we 3 zeekoeien gezien. De tocht duurde ongeveer een uur.
Daarna zijn we weer terug gegaan naar de Pousada. Hier hebben we de verdere dag genoten in de tuin en ’s avonds weer lekker gegeten. Morgen gaan we verder naar Penedo op naar ons volgende avontuur.

4-okt-2010

Zoals we gisteren al vermeld hebben verlaten we vandaag Maragogi en reizen naar Penedo. Dit is een rit van ongeveer 300 km. Na het ontbijt nemen we afscheid, laden de auto in en starten de motor. De route voert langs stranden, suikerrietvelden, kokosplantages en door verschillende dorpjes heen, echt de moeite waard. We stoppen bij een uitkijktoren Mirante do Gunga, waar we mooi beeld hebben over de omgeving.
De kwaliteit van de wegen is verschillend. Vaak zijn ze goed berijdbaar maar er zijn ook stukken waarin vele gaten in de weg zitten. Onderweg is het echt goed opletten waar je moet rijden. Bij elk dorp liggen er hoge drempels over de weg om de snelheid te remmen. Ook zijn er vaak snelheidscontroles. Over het algemeen rijden de Brazilianen hard.
Rond 16.00 uur zijn we op de plaats van bestemming. Er zijn voor ons 2 kamers gereserveerd in hotel São Francisco in Penedo. Dit hotel is gelegen midden in het oude historisch gedeelte van deze stad. Hier zullen we 2 keer overnachten. Gelukkig werkt hier het internet weer dus we kunnen weer email’s beantwoorden en de website bijwerken. Morgen gaan we de omgeving een beetje bekijken.

5-okt-2010

Gisteravond zijn we wezen eten in een plaatselijk restaurant. Vlak voor dat we weg wilden gaan viel in het hele dorp de stroom uit. Dit was echter weer binnen een half uurtje verholen en konden we nog op pad richting het restaurant.
Dit is gelegen aan de rivier. De menukaart was in het Portugees maar toch slaagde we er in met behulp van een soort woordenboekje het een en ander te vertalen. Het personeel spraak geen woord Engels en wij geen Portugees maar zo goed en zo kwaad als het ging kregen we het toch voor elkaar om de ober duidelijk te maken wat wij die avond wilden eten, tenminste dat dachten we. Het eten werd voor ons klaargemaakt en het smaakte goed. Wel vroegen we ons af wat we nu precies hadden besteld. Volgens ons hadden we voor 4 personen besteld, maar als je weet dat in Brazilië alles per kilo gaat, dachten we toch, aan de hoeveelheid eten dat we kregen, dat er mogelijk toch iets mis was gelopen. Je had ook nog verschil tussen grote porties voor het diner en kleinere porties voor de lunch. We hadden met vieren ons buikje rond gegeten en vroegen toen om de rekening. Maar wat bleek toen ….. We hadden met ons vieren de kleinste portie gehad en ook nog maar voor één persoon. Je kunt je dan afvragen wat een grote portie zou zijn geweest en helemaal voor hoe we alles hadden moeten op eten als we ook nog eens 4 porties hadden gehad (die we dachten te bestellen). Met de rekening zelf was ook van alles mis. Dingen stonden er niet op en de optelling bleek ook al fout te zijn. Na alles gecorrigeerd te hebben en een fooi achter gelaten te hebben zijn we weer terug gegaan naar het hotel om te gaan slapen.

Vandaag (5-okr-2010) blijven we in Penedo. Gisteravond hebben we nog geprobeerd om contact te leggen met een bedrijf dat buggy tochten langs de rivier organiseert, maar dat lukte niet omdat niemand Engels sprak en wij geen Portugees. Nadat we eerst hebben ontbeten gaan we dit stadje verkennen.
Penedo:
Dit stadje is gelegen de aan de rivier de São Francisco. Het stadje heeft een historisch centrum dat we vandaag een beetje willen gaan verkennen.
Momenteel wordt het oude centrum gerenoveerd. Overal liggen de trottoirs en delen van de wegen open maar ook worden diverse kerken en ook het klooster grondig gerestaureerd.
Het weer is vandaag ook weer goed, zonnig en een temperatuur van zo’n 30ºC.
Het historisch centrum is klein, misschien een km2. Hierin staan ongeveer 15 echt monumentale gebouwen zoals een aantal kerken, het klooster maar ook enkele gebouwen waarin banken e.d. zijn gevestigd. De overige huizen ook oud, niet altijd even goed onderhouden maar zien er over het algemeen niet slecht uit. We bezoeken diverse kerken, waarvan het overgrote deel in de steigers staan en nemen een kijkje bij de restauratie van het convent. Toevallig staat de deur open en kunnen we even binnen kijken. Restaurateurs zijn druk bezig om alles weer te herstellen. Nieuwe balken worden aangebracht in het plafond, schilderijen etc. worden hersteld en ga zo nog maar even door. Er is nog een hoop werk te verzetten. Na enkele uren zijn we wel uitgekeken en hebben nog een paar uurtjes te tijd om te relaxen aan het zwembad van het hotel alvorens te gaan eten in een lokaal restaurant.

6-okt-2010

Vandaag verlaten we Penedo en gaan naar Praia do Forte. Een rit van ongeveer 380 km. Rond 8.30 uur gaan we met de pont naar de overkant van de rivier om zo verder te kunnen rijden in zuidelijke richting. De reis verloopt voorspoedig. Het laatste stuk van de route is via de Linha Verde, een prachtige weg die langs diverse suikerriet- en kokosplantages voert. Onderweg komen we door diverse dorpjes. De weg is, in tegenstelling tot de wegen die we tot nu toe hebben bereden, heel goed begaanbaar. Er zitten geen gaten in de weg. Daardoor kunnen we goed opschieten zodat we rond 13.30 uur al in ons volgende hotel zijn. Het hotel ligt vlak aan zee, heeft een mooie tuin en een zwembad. ’s Middags lekker relaxen bij het zwembad en het stadje verkennen. ’s Avonds zijn we gaan eten in een plaatselijk restaurant in het dorp.

7-okt-2010

Het weer is net zoals alle andere dagen van deze vakantie, dus zonnig en een lekkere temperatuur.
Vandaag houden we het kort bij het hotel. We gaan Praia do Forte bezoeken.
Praia do Forte:
Dit is voorheen een oud vissersstadje geweest. Op de dag van vandaag is hiervan niets meer terug te vinden. Heden ten dage is Praia do Forte bekent vanwege het opvangcentrum voor reuzenschildpadden. Hierover later meer.
Eerst bezoeken we de ruïne “Castelo Garcia D’Avila”. Dit is een gerestaureerde ruïne van een nederzetting die is gebouwd rond 1600. Deze is gelegen buiten het stadje en biedt een mooi uitzicht over de omgeving.
Nadat we de ruïne hebben bezocht is het tijd om terug te gaan naar het hotel en daarna te voet naar het TAMAR project te gaan. In het TAMAR project worden reuzenzeeschildpadden opgevangen. Het hoofddoel van het centrum is het redden van jonge reuzenschildpadden. De schildpadden komen aan land in Plaia do Forte en leggen op het strand hun eieren. Vrijwilligers van dit centrum graven deze eieren op en zorgen ervoor dat deze uitkomen. De jonge schildpadden worden, als ze enkele weken oud zijn, weer terug gezet in zee.
Het strand van Praia do Forte is bij hoog water zeer klein. Echter bij laagwater blijven er bassins met water gevuld achter waar veel kleine zeedieren in leven. Je kunt dan tot enkele honderden meters in zee het koraal in deze bassins zien.
Ook is het mogelijk om in Praia do Forte een boottocht te ondernemen om walvissen te spotten. Je moet hier wel ongeveer 25 km de zee op. Dit staat echter niet voor vandaag op het programma.
Het centrum van Praia is maar klein. Een winkelstraat met veel restaurantjes en luxe souvenirwinkels. Ook zijn er diverse kunstenaars die een atelier in het centrum hebben, en hun kunst proberen te verkopen. Een auto mag niet in het centrum komen.

8-okt-2010

Op het programma staat vandaag de autorit naar Salvador. Rond 12.00 uur vertrekken we. Eerst zijn we nog wezen kijken bij het koraal wat bij eb droog komt te liggen.
Vele vissen, krabben en nog meer zeediertjes houden zich schuil in de ondiepe bassin. De rit naar Salvador is een eitje totdat we in de stad zelf komen. Slechte wegaanduiding zijn er de oorzaak van dat we de weg kwijtraken. De route beschrijving klopt niet, maar ook de kaart van Google Maps klopt niet. Met veel moeite komen we in het historisch centrum van de stad. Het deel waar we moeten zijn, Pelourinho, blijkt ook nog auto vrij te zijn. Dank zij een voorbijganger vinden we de weg naar het hotel. Deze man rent een heel stuk vooruit en wij volgen met de auto. Je wilt niet weten hoe deze route gaat. Door smalle steegjes, waarbij de weg wel 45 graden stijgt of daalt, komen we uiteindelijk bij het hotel. Zonder deze man waren we nooit bij dit hotel (Pousada) gekomen. Vele steegjes waren zo smal dat de auto er net in kon draaien. Rond 15.00 uur arriveren we bij het hotel. Zoiets hebben we in al onze vakantiereizen nog niet meegemaakt.

9-okt-2010

Na het ontbijt worden we opgehaald door een gids voor een wandeltoer door Pelourinho Deze toer voert langs diverse kerken, oude huisjes en diverse andere bezienswaardigheden van Salvador. Zo heeft Michael Jackson hier diverse clips opgenomen. Maar ook Paul Simon heeft hier diverse clips opgenomen. Het gedeelte waar wij zijn geweest is het oude gedeelte van Salvador. Het dateert uit de 16e eeuw. Van veel inwoners komen hun voorvaderen uit Afrika en zijn hier naar toe gekomen tijdens de slavenhandel. In de stad is hier nog van alles over terug te vinden. Zo is het huis waar de slaven werden verhandelt nog steeds te bezichtigen, maar ook zijn er buiten Salvador nog dorpen met meer dan 10.000 inwoners waar de afstammelingen van de slaven wonen welke zijn ontsnapt aan hun meesters.
Als je door Salvador heen loopt kun je zien dat de stad is opgebouwd in diverse delen. Het zakencentrum is gesitueerd op zeeniveau en het oude gedeelte is gebouwd tegen de heuvels. Er is nog veel armoede in de stad.
Na afloop van de wandeltocht is het tijd om de koffers in de auto te laden en richting Vera Cruz te gaan. Hiervoor moeten we met een veerboot. Dit bleek voor deze middag een groot probleem op te leveren. Vanwege een nationale feestdag, komende dinsdag, zijn veel Brazilianen vrij en trekken er op uit. Zo ook naar het eiland Vera Cruz. Het kost ons 4.5 uur om met de veerboot de overkant te bereiken. De rij auto’s was ongeveer 2 km lang, de temperatuur overschreed de 30 graden, dus het wachten duurde lang.
Rond 16.30 uur bereikte we het hotel waar we vannacht. Het hotel is vlak tegen het strand aan gelegen en grenst aan de mangrove bossen.
Morgen vroeg gaan we verder richting Jordania, een rit van ongeveer 600 km.

10-okt-2010

Om 6.00 uur loopt de wekker af. Vandaag gaan we naar Jordania, een plaatsje op de grens van Bahia en Minas Gerais. Voordat we kunnen vertrekken is er eerst nog een ontbijt. Dit hadden we afgesproken om 6.30 uur maar dit was pas rond de klok van 7.00 uur zover dat we konden gaan eten. Over Braziliaanse stiptheid gesproken. Met alles hebben de Brazilianen tijd zat behalve met auto rijden. Dan weten ze niet hoe snel ze zich moeten verplaatsen met de auto.
Rond 7.30 uur waren we eindelijk zover dat we konden vertrekken. De wegen waren best goed, maar er zat veel vrachtverkeer op de weg dat we moeilijk konden passeren. Onderweg begon het ook te regenen. De eerste regenbui sinds lange tijd. Om 16.15 uur arriveren we in Jordania. Hier gaan we een goede kennis bezoeken. Deze man is al 22 jaar actief in Jordania in de zorg voor de armen. Hij zat ons te wachten in Itapetinka, een dorpje gelegen op 1.5 uur rijden van Jordania. Het laatste deel van de weg bestond uit zandpad.
In Jordania slapen we in het broedershuis van de broeders van Glorieux. Nog even de bagage uitladen en daarna lekker genieten van een pilsje en daarna het eten.

13-okt-2010

Ons verblijf in Jordania zit er bijna op. In de afgelopen 2 dagen hebben we gezien hoe de mensen hier leven. Vele leven in grote armoede. Ze zijn afhankelijk van anderen. De broeders van Glorieux doen hier goed werk. Ze laten huisjes bouwen voor de armsten of laten deze renoveren. Ze delen voedselbonnen uit aan de armsten. Ze vangen de kinderen op in een jeugdhuis en zorgen voor de zieke oudere mensen in een verpleeghuis. Het is echter maar een druppel op de bekende gloeiende plaat. Hulp blijft nog altijd hoog nodig.

In Jordania is, sinds dat wij hier 4 jaar geleden waren, veel veranderd. De weg naar Almenare, een stad in de buurt, is veranderd van zandpad in asfaltweg, waardoor Jordania beter bereikbaar is voor vrachtauto's. Kinderen zien er beter verzorgt uit. Maar nog altijd wordt er honger geleden en zijn er vele mensen werkeloos of verdienen maar heel weinig.

Morgen in alle vroegte vertrekken we weer naar Salvador. De terugreis naar Nederland begint dan. We hopen op het einde van de middag de auto in te leveren en weer in ons hotel in Salvador te zijn, maar of dit lukt is afhankelijk van de verkeersdrukte. Het is op de grote weg moeilijk passeren omdat deze door de bergen gaat en maar 2 baans is.

Wij danken de broeders van Glorieux hartelijk voor de gastvrijheid die zij ons geboden hebben.

14-okt-2010

De wekker loopt af om 4.30 uur. Vandaag beginnen we aan de terugreis naar Nederland en om daar te komen gaan we vandaag terug naar Salvador. De bagage wordt in de auto geladen en om 5.30 uur na het ontbijt nemen we afscheid. De reis verloopt zeer spoedig. Er zit weinig verkeer op de weg zodat we om 13.30 uur arriveren bij de veerboot. We moeten even wachten op de volgende boot maar om 16.15 uur legt de boot aan in Salvador. Het volgende onderdeel van het programma van vandaag is het inleveren van de auto bij Lokalyza. Hun locatie ligt op 12 km afstand maar de tomtom brengt ons waar we moeten wezen. Na enige administratieve handelingen worden we om 17.30 uur door een taxi naar ons hotel gebracht. ’s Avonds lekker eten bij de Italiaan.

15-okt-2010

Vandaag wordt een dag van wachten nog eens wachten. Vanavond om 20.00 uur worden we naar het vliegveld gebracht. Om 22.30 uur vertrekt het vliegtuig naar Nederland.

Onze indrukken van Brazilië samengevat:

• Brazilië is een enorm groot land. Er zijn vele mooie dingen te zien maar ook minder mooie dingen.
• De landschappen in Brazilië zijn niet erg afwisselend.
• We hebben ons geen moment onveilig gevoeld. Niet in de grote steden Rio de Janeiro en Salvador maar ook niet in de kleinere steden en dorpen. Daarbij moet wel worden aangetekend dat we niet in de armste wijken zijn geweest.
• Om iets te bekijken in Brazilië moet zeer veel worden gereisd. De afstanden zijn enorm maar ook het wachten op de verbinding met de juiste vlucht vraagt veel tijd.
• Van de fauna, waar het Amazone gebied om bekent staat, hebben wij niet zo veel van gezien. Hiervoor hadden we verder het Amazone gebied in moeten trekken en/of een bezoek moeten brengen aan de Pantanal. Om grote afstanden te lopen of uren lang in een klein hutje zitten is niets voor ons.
• De historie van Brazilië is beperkt. De historische centra van zowel Olinda, Penedo en Salvador lijken veel op elkaar.
• De Brazilianen zijn vriendelijk en behulpzaam. Er wordt door de meeste Brazilianen echter helemaal geen Engels gesproken. Wij spreken geen Portugees en deze taalbarrière leverde voor ons het grootste probleem op. De gidsen spraken wel Engels. Communiceren met de locale bevolking was helaas niet mogelijk. Ook in de meeste hotels en restaurants vormde de communicatie een groot probleem.
• Het verkeer is in de meeste grote steden zeer chaotisch. Echter zelf autorijden is zeker mogelijk (zeker tussen Recife en Salvador). Let wel goed op voor de gaten in de weg en de vele lombada’s (drempels). Met de verkeersregels wordt het niet zo nauw genomen. Op dezelfde rijbaan blijven heeft niemand ooit van gehoord. Verkeer van rechts heeft voorrang, maar of iedereen dit weet is de grote vraag. Ook richting aanwijsborden ontbreken er vaak.
• Het toerisme in Brazilië is in ontwikkeling. Er moet op dit gebied nog veel gebeuren.

Samengevat over onze reis:

• De medewerkers van Pagona hebben voor ons een reis samengesteld waarbij alles klopte als een bus. Nergens hebben we trammelant gehad of moesten we wachten.
• Het reisprogramma zat vol genoeg. We hebben voldoende tijd gehad voor ons zelf en ook om te kunnen uitrusten.
• We hebben wel het gevoel dat we Brazilië hebben “gezien”.

16-okt-2010

We zijn weer thuis. Het vliegtuig is om 18.30 uur geland. We kunnen terugkijken op een geweldige vakantie. Nu gaan we weer over tot de orde van de dag. De plicht roept weer.